Ten, w którym wiosna jest nasza (moja)

Jaram się tą wiosną, że o ja pierdziu. Normalnie jakbym szedł do czwartej klasy i doczekał się pierwszych lekcji historii. Czemu historii? Ano moi mili, bo jak Krasus jeszcze nie był Krasusem, tylko ledwie wyrastającym ponad stół chucherkiem, to pasjonował się historią! Przed czwartą klasą miałem przeczytane już wszystkie książki aż do końca podstawówki;) Pochłonąłem je w...

Czytaj dalej...

Ten, w którym biegnę olimpijską dychę w 37:41

Młodzi punk-rockowcy grają mi po raz ostatni tego dnia. Zbieram się na finisz, bo szykuje się walka. Kawałek z przodu jest Gość_w_niebieskim (GwN), obok mnie KwKzO (kolega w koszulce z Orlenu), a z tyłu (nie mam siły się obejrzeć, więc nie wiem jak daleko) czai się nasz damski rodzynek – Ania. Niewiele ponad 100 metrów do mety, ostatnia prosta! Na zegarze widzę 37:20 i wiem...

Czytaj dalej...

Ten, w którym wszystko jest jasne

Zapowiadając Rotterdam Marathon (relacja kliku-kliku; przygotowania kliku-kliku) napisałem, że jeśli mój plan się powiedzie i złamię trzy godzinny, to będzie to mój ostatni maraton uliczny, w którym będę się ścigał. Potem nastąpił wybuch endorfin związany z niesamowitym wynikiem i rzuciłem gdzieś „2:50”, które niektórzy odebrali za zmianę planów. Otóż tak, macie rację, tylko...

Czytaj dalej...

Ten, w którym góry rosną na Ursynowie

Ten_ktoś_za_mną cały czas jest blisko. Co odskoczę na podbiegu, to dochodzi mnie na zbiegach. Obaj dyszymy i charczymy już jak cholera, nie ma żartów! W głowie rodzi się plan: na ostatnim podbiegu docisnę tak, że mogę się porzygać, ale muszę zrobić przewagę, która pozwoli mi dotrzeć piąty na metę. No i nadchodzi ostatni podbieg. Tętno już poza trzecim zakresem, ale za mną......

Czytaj dalej...

Ten, w którym książka się rozkręca (recenzja Biegać mądrze)

Książka „Biegać mądrze” – w kontekście moich przygotowań do ABN AMRO Rotterdam Marathon (o przygotowaniach: kliku-kliku, o samym maratonie: kliku-kliku) urzekła mnie tytułem. Gdy od wydawnictwa Inne Spacery otrzymałem propozycję zrecenzowania jednej z ich książek, od razu wiedziałem, którą chcę. No i zacząłem czytać. Nie jest to podręcznik do biegania, nie zajdziecie tam...

Czytaj dalej...

Ten, w którym maraton trwa 2:59:01, a mi lecą łzy

Minęło 25 km biegu, średnie tempo wynosi około 4:14, jest doskonale! Ale… czy to cokolwiek znaczy? Nic drogi Krasusie, absolutnie nic! To jest maraton. Fakt, że czujesz świeżość w nogach, płynnie oddychasz, a Twój żołądek sprawnie przyjął dwa żele, nie ma kompletnie żadnego znaczenia. Ten prawdziwy maraton, Maraton z wielkiej litery, dopiero się zacznie. Już za chwileczkę,...

Czytaj dalej...

Ten, w którym typujecie mój Rotterdam

Jak wiecie, w niedzielę startuję w maratonie w Rotterdamie, gdzie zamierzam dokonać epokowego wyczynu i jako pierwszy członek mojej rodziny przebiec 42,2 km w czasie poniżej trzech godzin (nie znam żadnego innego członka mojej rodziny, który przebiegł maraton, więc tak czy siak będę najlepszy – grunt to znaleźć odpowiednią kategorię!). Lekko nie będzie, ale solidnie przepracowałem...

Czytaj dalej...

Ten, w którym nadchodzi godzina W (a właściwie R)

Towarzyska rozmowa z Bestią w ostatni weekend uświadomiła mi, że będzie to chyba najważniejszy start w moim życiu. ABN AMRO Marathon Rotterdam... Ciężar wyniku jaki chcę osiągnąć, postępu jaki wymarzyłem sobie dokonać i fakt, że będzie to mój ostatni maraton sprawiają, że to chyba rzeczywiście najważniejszy bieg ever. Umyśliłem sobie, że jeśli uda się trójaka złamać, to więcej...

Czytaj dalej...

Ten, w którym pierwsze piwo wędruje do...

Nie ma wątpliwości, że największym wynalazkiem w historii ludzkości jest piwo.Och, koło też jest świetne, ale nie pasuje tak dobrze do pizzy. Dave Barry, amerykański laureat nagrody Pulitzera 319 uczestników, z czego 309 aktywnych (96-proc. „skuteczność” to ewenement na polu endomondowych rywalizacji!), spalone ponad 3 mln kalorii i wybiegane 39 tys. 968 kilometrów – oto...

Czytaj dalej...

Ten, w którym jest pĄ-półmaraton i obłędne 1:23:10

Ostre zęby Agrykoli nawet mnie nie pomiziały, szybko wracam do swojego rytmu, a tempo wędruje poniżej 4:00 min/km. Rozpędzam się. Czuję, że jest lekko z górki i wykorzystuję to z premedytacją. Na ostatnim punkcie żywieniowym biorę łyk wody, a Krasus_trener, patrząc na zegarek, mówi do Krasusa_biegacza: „Chłopaku, dałeś radę! Cel poniżej 1:24 zostanie osiągnięty na pewno,...

Czytaj dalej...